Definicja sygnału rozogniskowania
„Rozogniskowanie” to ważny wizualny sygnał zwrotny, który może zmienić wzorzec wzrostu rozwijającej się gałki ocznej. Jeśli stymulacja rozogniskowania zostanie zapewniona poprzez noszenie soczewek w okresie rozwoju oczu, oko rozwinie się w kierunku pozycji sygnału rozogniskowania, aby osiągnąć emmetropię.
Na przykład, jeśli na rozwijającym się oku nosi się soczewkę wklęsłą, aby uzyskać ujemne rozogniskowanie (tzn. ostrość znajduje się za siatkówką), aby ostrość padała na siatkówkę, gałka oczna będzie rosła szybciej, co będzie sprzyjać rozwój krótkowzroczności. Jeśli nosi się soczewkę wypukłą, oko będzie miało pozytywne rozogniskowanie, tempo wzrostu gałki ocznej zwolni i rozwinie się w kierunku nadwzroczności.
Rola sygnałów rozogniskowania
Stwierdzono, że sygnały rozogniskowania obwodowej siatkówki odgrywają ważną rolę w regulacji wzrostu i rozwoju gałki ocznej, zwłaszcza gdy centralne i obwodowe sygnały wzrokowe są niespójne, dominować będą sygnały obwodowe. Innymi słowy, sygnały rozogniskowania peryferyjnego mają większy wpływ na regulację emmetropizacji niż stan rozogniskowania centralnego!
Naukowcy uważają, że podczas noszenia konwencjonalnych okularów jednoogniskowych obraz ogniska centralnego jest wyświetlany na siatkówce, natomiast obraz peryferyjny znajduje się za siatkówką. Siatkówka obwodowa otrzymuje sygnał nadwzroczności, powodujący rozogniskowanie, co powoduje wzrost osi oka i pogłębienie krótkowzroczności.
Projekt okularów rozogniskowych
Wielopunktowe okulary z mikrotransmisją rozogniskową są projektowane i produkowane zgodnie z zasadą peryferyjnego rozogniskowania krótkowzroczności, dzięki czemu obraz peryferyjny może padać przed siatkówką. W tym czasie informacja przekazywana do gałki ocznej spowalnia wzrost osi oka. Różne badania wykazały, że jego działanie kontrolujące krótkowzroczność jest dodatnio skorelowane z czasem noszenia i zaleca się noszenie go dłużej niż 12 godzin dziennie.
Badania na dużą skalę dotyczące krótkowzroczności z rozogniskiem optycznym wskazują, że dalekowzroczne rozogniskowanie obrazów siatkówkowych przyspiesza wzrost gałki ocznej, prowadząc do wydłużenia gałki ocznej i rozwoju krótkowzroczności. I odwrotnie, krótkowzroczne rozmycie obrazów siatkówkowych spowalnia wzrost gałki ocznej. Ognisko opadające przed siatkówką w wyniku rozogniskowania krótkowzroczności może spowolnić wzrost gałki ocznej, ale nie może skrócić jej długości osiowej.
W przypadku nastolatków, których długość osi oka nie przekracza 24 mm, idealne połączenie środków zapobiegawczych i kontrolnych dla krótkowzrocznego rozogniskowania może zapewnić prawidłową długość osi oka w wieku dorosłym. Jednakże u osób, których długość osi oka przekracza 24 mm, długość osiowa nie może zostać skrócona.
Wiązki światła z mikrosoczewek na soczewkach okularowych wytwarzają wewnątrz oka sygnały krótkowzrocznego rozogniskowania, które są kluczem do łagodzenia rozwoju krótkowzroczności. Jednak obecność mikrosoczewek na soczewkach niekoniecznie gwarantuje skuteczność; mikrosoczewki muszą najpierw działać skutecznie. Dlatego technologia produkcji i przetwarzania mikrosoczewek w soczewkach jest także testem kunsztu i technologii firm produkcyjnych.
Projektowanie mikroobiektywów wieloogniskowych
Wraz z pojawieniem się „teorii rozogniskowania” główni producenci soczewek wyprodukowali różne typy soczewek rozogniskowych. W ciągu ostatnich dwóch lat na rynek kolejno wprowadzano wieloogniskowe obiektywy z mikrosoczewkami z rozmyciem ostrości. Chociaż wszystkie są to obiektywy wieloogniskowe z rozmyciem ostrości, istnieją znaczne różnice w konstrukcji i liczbie punktów ostrości.
1. Zrozumienie mikrosoczewek
W przypadku noszenia okularów jednoogniskowych światło padające bezpośrednio z dużej odległości może padać na dołek, czyli środkową część siatkówki. Natomiast światło z obwodu, po przejściu przez pojedynczą soczewkę, nie dociera do tej samej płaszczyzny siatkówki. Ponieważ siatkówka ma krzywiznę, obrazy z jej obwodu padają za siatkówką. W tym momencie mózg jest bardzo mądry. Po otrzymaniu tego bodźca siatkówka instynktownie przesunie się w stronę obrazu obiektu, powodując cofnięcie się gałki ocznej, powodując ciągły wzrost stopnia krótkowzroczności.
Ważne jest, aby pamiętać:
1. Siatkówka ma funkcję wzrostu w kierunku obrazu.
2. Jeśli obraz z rogówki centralnej spadnie na siatkówkę, a obraz peryferyjny za siatkówkę, spowoduje to rozogniskowanie dalekowzroczne.
Funkcja mikrosoczewek polega na wykorzystaniu zasady skupiania światła z dodaną soczewką dodatnią na obwodzie w celu przyciągania obrazów peryferyjnych do przodu siatkówki. Zapewnia to wyraźne widzenie centralne, jednocześnie pozwalając obrazom peryferyjnym padać na przednią część siatkówki, tworząc przyczepność na siatkówce w celach zapobiegawczych i kontrolnych.
Ważne jest, aby pamiętać:
1. Niezależnie od tego, czy jest to soczewka peryferyjna z rozogniskiem, czy mikrosoczewka wieloogniskowa, obie przyciągają obrazy peryferyjne do przodu siatkówki, powodując peryferyjne rozogniskowanie krótkowzroczne przy jednoczesnym zachowaniu wyraźnego widzenia centralnego.
2. Efekt różni się w zależności od stopnia rozmycia obrazów peryferyjnych padających na przód siatkówki.
2. Projektowanie soczewek mikrowklęsłych
W wyglądzie wieloogniskowych soczewek z mikrorozogniskiem możemy dostrzec wiele punktów mikrorozogniskowania, które składają się z pojedynczych soczewek wklęsłych. Biorąc pod uwagę obecne procesy projektowe, soczewki wklęsłe można podzielić na: soczewki sferyczne o pojedynczej mocy, soczewki o niskim stopniu rozogniskowania bez mikrorozogniskowania i soczewki o wysokim stopniu rozogniskowania bez mikrorozogniskowania (ze znaczną różnicą mocy pomiędzy środkiem a brzegami).
1. Efekt obrazowania soczewek bez mikrorozogniskowania spełnia oczekiwania, zapewniając lepszą kontrolę nad krótkowzrocznością.
2. Rozmycie rozmytych „obrazów”: Soczewki o wysokim stopniu rozmycia obrazu bez mikrorozogniskowania tworzą wiązki światła, które nie skupiają się i są rozbieżne. Jeżeli sygnał przed siatkówką jest zbyt wyraźny, może zostać wybrany jako główny sygnał wzrokowy do widzenia z bliży, co spowoduje, że kolejne obrazy będą dalekowzroczne, rozmyte.
Zalety stosowania obiektywów bez mikrorozogniskowania:
1. Stwarzając trudności w obrazowaniu mózgu poprzez brak skupienia, dzieci nie będą się skupiać za pomocą mikrosoczewek, lecz samodzielnie zdecydują się skupić na wyraźnych częściach pomiędzy obszarem centralnym a obrzeżami.
2. Tworzenie krótkowzrocznego rozogniskowania o szerokości i grubości, co prowadzi do silniejszej przyczepności i lepszej skuteczności kontroli krótkowzroczności.
3. Zagrożenia związane z widzeniem przez soczewki mikrowklęsłe
Największym problemem związanym z soczewkami kontrolującymi krótkowzroczność z mikrosoczewkami jest to, że dzieci mogą skupiać uwagę na obiektach za pomocą mikrosoczewek, co może mieć następujące niekorzystne skutki:
1. Wybór widzenia z bliży jako głównego sygnału wizualnego
2. Niewyraźne widzenie obiektów
3. Długotrwałe noszenie wpływające na regulacje
4. Prowadzić do nieprawidłowych dostosowań i dopasowania konwergencji
5. Nieskuteczna kontrola krótkowzroczności podczas oglądania pobliskich obiektów
Podsumowując
Wraz ze wzrostem różnorodności wieloogniskowych obiektywów z mikrorozogniskiem wybór odpowiedniego staje się wyzwaniem. Niezależnie od konstrukcji soczewki, celem jest uzyskanie wyraźnego obrazu na siatkówce przy jednoczesnym utrzymaniu trwałego i stabilnego sygnału rozogniskowania krótkowzroczności przed siatkówką, aby spowolnić postęp krótkowzroczności i wydłużenie osiowe oka. Jakość wykonania, technologia i zapewnienie jakości wieloogniskowych obiektywów z mikrorozogniskiem mają kluczowe znaczenie. Soczewki niskiej jakości nie tylko nie spowalniają postępu krótkowzroczności i wydłużenia osiowego, ale długotrwałe noszenie może wpływać na regulację, prowadząc do nieprawidłowego dopasowania zbieżności.
Czas publikacji: 21 czerwca 2024 r